Emetil

 Genealogie

• 

Mijn zesde overgrootmoeder (één van 128 overgrootmoeders van die generatie )  was Lucretia Borgesius (via Numan,  Warendorp, Pierius )
Zij was getrouwd met  Gerhardus Pierius , en was  Voogdes van het Groene Weeshuis in Groningen, van 1727 tot 1772. Ze werd 96 jaar

Op haar portret, dat in de nieuwe kerk in Groningen links onder het orgel hangt,  staat een zesregelig versje:

WIE KON DEES DORKAS *) EVENAREN 
IN YVER, SCHRANDERHEID EN TROUW
MEN VOND GEEN LIEFDERYKER VROU
HAAR WEESZORG TELT HAAST 50 JAREN
ZY HEEFT BYNA EEN EEU VERBEID
NAAR 'T LEVEN DER ONSTERFLYKHEID

MDCCLXX. JACOB BOLT.

 

* Dorkas, Oudgrieks:

Δορκάς, Dorkás, "gazelle", "hinde", was een christelijke vrouw uit het Nieuwe Testament.
Volgens het verhaal  woonde ze in Joppe (het huidige Israëlische Jaffa) en was veel in de weer voor andere, vooral arme mensen.

 

                   

                  *************************************************************************************

 Een van mijn achtste overgrootvaders (één van 1024) was Gerrit Harmens Warendorp.  Hij speelde als bouwmeester der gilden te Groningen een belangrijke rol in het gildenoproer van 1662 tegen de heersende regenten. De laatsten trokken echter aan het langste eind en Warendorp werd als hoofdaanstichter op 16 jan 1663 ter dood veroordeeld en op de Grote Markt onthoofd.

Gerrit  had zich een groot aanzien bij de gilden verworven; door zijn groote, handige welbespraaktheid was hij juist de man om de handwerkers in hun strijd tegen de regering aan te vuren en te leiden. De gilden waren door de regering van het grootste gedeelte van hun macht beroofd, zoodat zij gemakkelijk in beweging waren te brengen.

Toen nu in 1656 de Ommelanden met de stad in allerlei onenigheid waren geraakt, stelde de leider der Ommelander jonkers, Rengers van Slochteren, zich in verbinding met Warendorp om een aanval op de stadsregering voor te bereiden. In Maart 1657 begonnen de gilden met een request aan te bieden, waarin werd aangedrongen op eensgezindheid met de Ommelanden. Op de 17e die maand had een grote gildenvergadering plaats, waarin Warendorp de weigering der regering mededeelde en de burgers aanspoorde de volgende dag voor het stadhuis te demonstreren. Zoo dreigend was toen de houding der menigte, dat de raad toegaf en zich naar de vergadering der Staten begaf. Maar daar weigerde de stad verdere besluiten mede te helpen nemen. Toen brak het oproer eerst recht los; de invloedrijkste leden der regering werden in hun leven bedreigd; hun huizen werden geplunderd. Ook de volgende dag werd nog geplunderd.

Maar daarna werd de rust hersteld; de raad willigde de eisen der gilden in en werkte met de Ommelanden samen in de keuze van de nieuwe luitenant der hoofdmannenkamer. In deze zaak hadden de gilden eigenlijk alleen voor de Ommelanden gewerkt; voor zich zelf hadden zij niets bereikt. De ontevredenheid bleef dan ook en openbaarde zich verder in de volgende jaren.

In dezen tijd vonden de gilden een aanvoerder in de burgemeester Schulenborgh, die was afgezet, omdat hij tegen de wil der stadsregering in 1661 het vredesverdrag met Portugal had getekend. Hij wist nu Warendorp en andere leiders der gilden te bewegen voor hem in de bres te springen. Tevens stelde hij de gilden het herstel van hun oude invloed op de regering in het vooruitzicht; de zware belastingen zouden worden verlicht. Zoo wist Schulenborgh door Warendorp de gilden voor zich te winnen. In 1662 werd vermindering der belastingen geëist en toegestaan. In Juni van dat jaar vroegen de bouwmeesters opnieuw verlaging der belastingen en zelfs afschaffing van de meest drukkende.

Nog voordat daarover was beschikt, eisten de gilden op 4 juli afschaffing van de misbruiken in de regering en herstel van de oude macht der gilden. Toen de raad deze zaken op de lange baan trachtte te schuiven, ontstond een nieuw oproer, waardoor de regering werd gedwongen aan alle eisen der gilden toe te geven. Intussen waren Warendorp en de zijnen daarmee nog niet voldaan; zij wilden ook de verkregen resultaten tegen een mogelijke reactie beveiligen. Bij die pogingen begingen zij echter groote fouten, waardoor zij de gehele beweging in discrediet brachten. Zij benoemden geheel eigenmachtig nieuwe leden in de Gezworen Meente, het college, dat jaarlijks de nieuwe raad verkoos. Daardoor verloren zij veel van hun gezag in brede volkskringen, die bovendien werden bewerkt door handlangers der regering. Warendorp riep daartegen de gilden op, die tegen de wil der regering in algemene vergadering bijeenkwamen.

Nu riep de regering niet alleen het garnizoen, maar ook de burgervendels onder de wapenen; de laatsten beloofden grootendeels de orde te zullen handhaven tegen elke verstoring. Daarmee had de regeering - het was intussen september geworden - de macht weer in handen; zij maakte daarvan gebruik door de Gezworen Meente weer op de gewone wijze aan te vullen. Zij vaardigde zelfs een amnestie uit, maar verzocht tegelijk de stadhouder Willem Frederik een sterk garnizoen in de stad te leggen. Deze kwam zelf 20 Nov. met zijn troepen in de stad. Schulenborgh vluchtte in vermomming naar Bremen.

Warendorp was minder gelukkig; met andere hoofden der gilden werd hij op 17 december gegrepen. Op 15 januari 1663 werd hij op de Groote Markt onthoofd; de anderen kregen gratie en werden ten eeuwigen dage verbannen. Op 14 maart vaardigde de regering een nieuwe ordonnantie op de gilden uit, waardoor de politieke macht van deze lichamen geheel werd vernietigd.

Warendorp was ook letterkundig ontwikkeld. Hij maakte verzen, o.a. op het huwelijk van Henriette Catharina van Nassau met den hertog van Anhalt-Dessau. Bovendien bestaat er van hem een Kort begrijp, waer in wort verhaelt den anfanck, opkomen ende voortganck der seer oude ende vermaerde stadt Groningen .... gesteldt door een liefhebber der selver .... (Groningen 1662, 4o.), dat echter historisch weinig waarde meer heeft.

 

                  *************************************************************************************

 

Mijn 15e overgrootvader Keimpe Feickes Unia , geboren 1425 in Wirdum (Friesland ) was bewoner van de Uniastate in Beers. Keimpe was drie keer getrouwd: zijn eerste echtgenote was Bauck Doeckesdr van Martena, afkomstig van de Martenastate in Kornjum. Zij overleed in 1454, slechts 34 jaar oud.
Keimpe hertrouwde met His NN, die al in 1455 overleed.
Zijn derde vrouw was Frouck Tjercks Ammama (1435 - 1487). Een van hun zonen, Aucke Keimpes Unia is mijn 14e overgrootvader.

De Uniastate  bestaat niet meer, maar op het voormalige stinseterrein is een stalen silhouet op ware grootte van de state gebouwd. Op het terrein staat nog wel het originele poorthuis. 

  

 

 

Op het nabijgelegen kerkhof liggen mijn overgrootouders Tjeerd Ages Kampstra (Mantgum 1861 - Weidum 1940) en Geertje Nannes Rodenhuis ( Beers 1858 - Beers 1926) begraven. Zeker 4 generaties Kampstra komen uit Mantgum, de fam. Rodenhuis komt al vele generaties uit Baard.

 

 

 

 

 

  Meer voorouders: zie de link in het hoofdmenu.

 Appeloogst oktober 2019

 

Notarisappel 477 gram